این سفید آبِ من کو؟!

یادداشت اول: چند تا از دوستهای راهنمایی ِ حالا خارج از کشورم رو پیدا کرده ام (و خداوند فیس بوک را حفظ کند)... هر از چندگاهی که همدیگه رو آنلاین گیر می آریم، کانفرس چت‌ای راه می اندازیم کانهو حموم عمومی!... یکی مان که از همان روزهای مدرسه نیت کرده بود تا قبل از رسیدن به بیست و پنج سالگی ازدواج کند، گله می کرد از به سر آمدنِ دِدلاین و رکود بازار! در این راستا، رفتیم به سمتِ بررسی ِ تاثیر ِ مهاجرت در این امر خطیر و شرایط و قوائد و امتیازها... به عقیده ی دو تن از ما چهارتن، پسرهای ایرانی ِ بزرگ شده ی خارج از جمله بُنجُل ترین اجناس ِ موجود در مارکت هستند... چه در مقام دوست پسر و چه در مقام نامزد/شوهر... دلیل‌اش را، تعلق مهاجرت به قشر مرفه جامعه دانستیم و ذاتن پولدار بودنِ بچه های خانواده های مهاجر ِ دهه ی هفتاد و لای پر قو بزرگ شدن پسرهای کذا و آه که پول، آدم را اِسپویل می کند در اکثر موارد... در مقام مقایسه که در می آییم، هر چهارتن معتقدیم که دانشجوی تازه مهاجرت کرده ی آه در بساط نداشته هزاربار قابل تحمل تر است تا سیتیزنِ بیس-ایرانی ِ بزرگ شده ی خارج... آنهاییمان که طرفدار ِ نظریه ی شوهر-پولدار زن-خوشگل هستیم اما، در تناقض ِ مرکب می مانیم... 

به هر حال فارغ از نتیجه گیری و آمیخته با اندکی شرم، از این صفحه گذاشتن هایمان بسیار لذت می برم... دوباره حس ِ مدرسه و مانتو سورمه ایِ بد دوخت و شلوارهای به التماس تنگ شده (لوله تفنگی) و زنگ تفریح روی آسفالت نشستن و دور از چشم ناظم مقنعه ها را در آوردن توی سرم می دود... در این وادی، موضوع صحبت اصلن مهم نیست :-) 

یادداشت دوم: دولتِ اوباما تاکزیک اَسِت ها رو داره می خره... بد ظلمیه به مالیات دهنده ها و خب دولت هم خارج از چهارچوب وَرَم می کنه... مردم عصبانی ان... الان وقتشه که بر اساس ِ قانون طبیعت، خائنین/ضعیفها بمیرن و حق به حقدار برسه... اما دولت نمی ذاره و نمی تونه هم بذاره... توی آخرین نظرسنجی هایِ وال استریتِ بی شرف و بی وجدان، اکثریتِ اکونومیست ها معتقد بودن که مارکت از سپتامبر امسال دوباره راه می افته اما درصد بیکاری به رشد خودش ادامه می ده و تو نیمه ی دوم ۲۰۱۰، به ده-یازده درصد می رسه (الان یه خورده بیشتر از هشت درصده و تا همین جاش هم بی سابقه اس)... بعد از اون هم دو-سه سال طول می کشه تا همه چی ریکاور شه... بر اساس ِ آخرین پیش بینی ها، قیمتِ مِلک تو ۲۰۱۰ به مینیمم می رسه و بعد مثل لاکپشت شروع می کنه به رشد... ونکوور خیلی افت داشته... تورنتو رو نمی دونم و کنجکاوم بدونم... شمال شرقی ِ یو-اس (پنسیلوانیا و ایلینوی) مثکه کمترین تاثیر رو از سقوط قیمتِ ملک داشته... آینده ی افتضاحی برای دلار پیش بینی می شه... همین الانش (چند هفته پیش) چین گفته که می خواد پشتوانه اش رو از دلار برداره و بذاره رو یه چی دیگه... 

چی بگم... تاثیر ِ این همه، حتی تو شب نشینی های هفته ای یکبار ِ ما هم معلوم می شه که با دقت بیشتری به ستونِ قیمت توی منو نگاه می کنیم یا تاکسی شِر می کنیم یا دیگه هر موقع حوصله مون سر رفت نمی پریم پشت ماشین بریم یه وری... من وضعم خوبه به نسبت... یکی از دوستام در منطقه ی خاکستریِ قبل از لِی آف به سر می بره و ممکنه لِی آف بشه... ممکنه هم هست نشه... یکی دیگه از دوستام وقتِ کمی داره برای کار پیدا کردن و داره بین ونکوور و تورنتو، تورنتو رو انتخاب می کنه... بد استرسیه...

طولانی شد... باز از همه چی گفتم جز از اون چیزی که می خوام... ایشاله تو پست بعدی