در واپسین لحظاتِ امروز

با این سوادِ اندکِ نرم افزارم، یکی از دغدغه های مسخره و همیشگیم اینه که موقع طراحی ِ یه Domain Model ساده، چه جوری لایه ها رو به هم وصل کنم... با توجه به اینکه اینجانب کاملن بی بهره از مهارت های جاوایی/سی‌شارپی می باشم و تنها سرمایه ی زندگیم همانا سی‌پلاس‌پلاس است، نیک می دونم که باید از کاشتن ِ گندم و درو کردن و به آسیاب بردن شروع کنم و هیچ فریم وُرک‌ای نیست که حتی به قدر ذره ای کار رو آسون کنه... 

این می شه که وقتی یه MRD می بینم، انقدر یهو همه چیز به ذهنم هجوم می آره و می خوام همه چیز رو با هم حل کنم، که ظرف مدت دو ساعت داغ می کنم و از گوشام دود بلند می شه و بی حال می افتم روی صندلی!... بیگ برادر به این می گه جلو جلو مهندسی کردن... می گه زیادی فکر می کنی... می گه وایسا اول همه چی معلوم شه، بعد با بیل برو تو شیکمش... می گه این سوسول بازیا مالِ تو کتاباس... می گه Generality may cause you end up with nothing... ایضن پرفکشن...

نتیجه گیریِ بلافاصله: اگر خواهانِ کشتن ِ اینجانب هستید اما زیاد عجله ندارید، یک فروند MRD ده صفحه ای یا بیشتر بذارین رو میزم... خودم بی سر و صدا می میرم...

نتیجه گیری مدیریتی: MRD رو از دسترس اطفال دور نگه دارید... 

نتیجه گیری مدیریتی۲: همیشه حداقل یک آرشیتکت در شرکت داشته باشید... 

نتیجه گیری تفریحی: آدم باید خیلی مریض باشه که واسه این بیزینس دل بسوزونه... 

نتیجه گیری نهایی: من غلط می کنم کارم رو ببرم خونه...